Antiaritmica

Antiaritmica zijn geneesmiddelen om hartritmestoornissen te behandelen. 'A- ritmica' staat voor ritmestoornissen, vandaar de naam anti-aritmica.

Antiaritmica genezen een hartritmestoornis niet, maar werpen een drempel op waardoor hartritmestoornissen zich minder vaak en minder langdurig voordoen.

Antiaritmica hebben bij verschillende mensen verschillende effecten. Het duurt soms een tijdje voordat het juiste medicijn in de juiste dosering is gevonden.

Bij antiaritmica duurt het vaak een tijdje voordat je de juiste medicijnen en de juiste dosering te pakken hebt.

Verschillende hartritmestoornissen, verschillende medicijnen

Een hartritmestoornis is een storing in het prikkelgeleidingssysteem. De storing kan zich voordoen op allerlei plaatsen in het hart, van de spierwanden van boezems en kamers tot onderdelen van het prikkelgeleidingssysteem zoals de sinusknoop en de AV-knoop. De storing kan bijvoorbeeld een elektrische blokkade betreffen of juist geleiding waar geen geleiding hoort te zijn. Verschillende hartritmestoornissen worden behandeld met verschillende medicijnen.

De meeste antiaritmica beïnvloeden de reactie van hartspiercellen op een elektrische prikkel. Dat doen ze door te zorgen dat de celmembraan, het jasje van de cel, minder goed prikkels doorlaat. Een voorbeeld dergelijke medicijnen zijn de calciumantagonisten, die ook gebruikt worden als bloeddrukverlagers.

Een geval apart is de groep van de bètablokkers. Die beïnvloeden niet direct de eigenschappen van hartspiercellen, maar de werking van het autonome zenuwstelsel. Dit deel van het zenuwstelsel functioneert zonder dat je er controle over hebt en regelt onder meer de ademhaling, de spijsvertering en het hartritme.

Werking en bijwerking

Kenmerkend voor antiaritmica is dat ze niet bij iedereen hetzelfde werken. Een geneesmiddel dat bij negen van de tien mensen goed werkt, roept bij de tiende juist een hartritmestoornis op. Daarom is een dokter voorzichtig met het voorschrijven van antiaritmica. Schrijft hij ze wel voor, dan zal hij zorgvuldig controleren of het medicijn naar behoren werkt. Bij twijfel kunnen antiaritmica worden uitgetest in een elektrofysiologisch onderzoek.

Stofnamen van antiaritmica

Voorbeelden van antiaritmica zijn (in alfabetische volgorde): amiodaron, disopyramide, flecaïnide, procaïnamide, propafenon. Dit zijn de stofnamen, in de handel hebben geneesmiddelen meestal een merknaam. De stofnaam staat op de verpakking of de bijsluiter.